Δεν υπάρχουν λέξεις....

Αναδημοσίευση απο το tro-ma-ktiko.blogspot.com


"Πριν 6 χρόνια ένα αμάξι παρόμοιο με αυτό της φωτογραφίας μου στέρησε το δικαίωμα να περπατώ, σήμερα δεκάδες τέτοια αμάξια καθημερινά μου στερούν το δικαίωμα να κινούμε στα πεζοδρόμια με το προσωπικό μου αμαξιδιο.

Θυμάμαι σαν χθες τον γιατρό μετά το ατύχημα μου, να μου λέει ότι η ζωή δεν τελειώνει εδώ, αν και δυσκολεύτηκα να τον πιστέψω κάποια στιγμή τα κατάφερα. Τώρα συνειδητοποιώ ότι κι αυτός ήταν ένας ακόμα άνθρωπος που κορόιδευε.
Έχουν περάσει 3 χρόνια από τότε που άφησα το κελί της πρωτεύουσας και ήρθα να μείνω μόνιμα στην Σύρο με την ελπίδα να κινούμε ευκολότερα, με την ελπίδα να νιώσω λίγο ελεύθερη. Όμως κι εδώ η κατάσταση το καλοκαίρι είναι απελπιστική. Τουρίστες παρκάρουν τα επιβλητικά τους αμάξια πάνω σε πεζοδρόμια για να μπορούν να τα καμαρώνουν από τα μαγαζιά που κάθονται και απολαμβάνουν τον καφέ τους χωρίς να νοιάζονται για τους συνάνθρωπους τους. 
Έχω απευθυνθεί επανειλημμένα στην αστυνομία και στο λιμεναρχείο, και η απάντηση; 
- Καταλαβαίνουμε κύρια μου θα κάνουμε ότι μπορούμε, έχουμε κι αλλά θέματα να ταχτοποιήσουμε δεν μπορούμε να ασχολούμαστε συνεχεία με αυτό το ζήτημα.
Δεν περίμενα ποτέ ότι θα ντρεπόμουν που είμαι Ελληνίδα, συγχαρητήρια τα καταφέρατε.
Πριν 3 χρόνια άφησα το κελί της πρωτεύουσας, σε λίγες μέρες θα αφήσω την φυλακή της Ελλάδας.
ΥΓ: Παρακαλώ να δημοσιεύσετε τις σκέψεις μου έτσι όπως ακριβώς τις κατέγραψα. Σας ευχαριστώ όλους εσάς στο tro-ma-ktiko που στηρίζετε την ελευθερία του λογού, που αγαπάτε την αλήθεια ,που δεν χαϊδεύεται τα αυτιά μας, που δεν σκορπάτε τον τρόμο χωρίς να υπάρχει λόγος.


Eυχαριστω Mια Πικραμενη Αναγνωστρια (Κατερίνα)"